Haast.
We hebben geen haast. Het is mooi weer tenslotte.
Hij zit achterop mijn fiets. “Jij bent het liefste jongetje van de wereld”…, zing ik zachtjes.
- “Mama dat zeg je nou altijd al!”
-”Oh moet ik daar maar even mee stoppen?”
-”Ja, daar ben ik al een beetje te groot voor gegroeid!”
-”Oké.. moet ik ook wat minder knuffelen?”
-”Nee dat mag wel.”
Mijn hand zoekt de zijne achter mijn rug. Hij grijpt hem vast. Ik zing maar over de tienduizend luchtballonnen van K3. Hij grinnikt.
Ik heb geen haast. Hij wel. De tijd vliegt. Te snel.