Je naam kwam vandaag voorbij in mijn telefoon. Een zwijgzame herinnering aan je bestaan. Het was me niet eerder opgevallen dat je er nog in stond, zo zwart op wit. Wat als ik het groene hoorntje in zou drukken en jij zou zomaar antwoord geven? “Hoi, hoe is het, kun je daarboven eigenlijk ook zeilen, voorbij die hemelpoort?“
“Nee máár! Kijk aan! Sammie! Hoe gaat het!?”, zou je antwoorden. Precies zo, op die manier. Zo zei jij dingen. Inclusief de bijnaam, die je voor mij bedacht vanwege mijn initialen.

Ik ga je naam niet wissen. Ik laat hem lekker staan en draag hem bij me, in mijn hand en in mijn tas, is dat goed?
Het is vandaag ‘Allerzielen’, las ik ergens. Mensen herdenken hun dierbaren. Ik durf te wedden dat het opflitsen van jouw naam op deze dag een groet is van boven. Groetjes terug! En flits weer eens langs, wanneer je maar wilt.