”Het is tijd. Ik ga nu even”

Het sinterklaasfeest bij mijn ouders onderbreek ik voor iets dat niet een andere keer kan. Nooit meer. Het is nu.

Het is nu dat ik de vertrouwde woning, naast mijn eigen huis bezoek. Voor het laatst. Maar wel voor het eerst door de voordeur. Geen rare sprong meer over het hekje dat onze achtertuinen scheidt. Dat zou raar zijn. Door zijn voorraam zie ik mensen staan die ik niet ken. Het voelt onwennig. Ik zag hem altijd alleen, zonder andere mensen erbij. Ze weten vast niet wie ik ben. Onzeker bel ik aan. Een puber opent achteloos de deur met een ‘hee’. Ik glimlach en volg hem geluidloos naar de woonkamer. Daar ligt hij. Piet. In een kist, met zijn foto erop. Dit was het dan. Ik loop naar hem toe en geef hem in gedachten een laatste groet.

Iemand tikt op mijn schouder. “Hallo, ik ben zijn zoon. Wie ben jij?”
“Ik eh.. Ik ben Sandra. De buurvrouw” stamel ik. Verdorie, waarom voel ik me nu zo opgelaten? Zijn zoon pakt mijn hand en schenkt me een warme lach.
“Liesbeth! Liesbeth, kom eens. Ze is er!”
Liesbeth is een naam die ik herken van de rouwkaart. Piet’s dochter, als ik me niet vergis. Een kordate vrouw met kort zwart haar stapt op me af. Ik steek mijn hand uit maar Liesbeth heeft iets anders in gedachten. Stevig pakt ze me beet en omhelst me. “Jij bent het dus. Sandra van hiernaast. Wat goed dat je er bent”
Zijn zoon valt haar bij. “Hij had het over je. Heel vaak. Dat hij niet alleen was. Dat we ons geen zorgen moesten maken. Want jij kwam toch op visite? Er moest altijd thee, wijn en kaas zijn voor als je misschien, toevallig, langs zou komen. Wat leuk om er nu een beeld bij te hebben”

Mijn ogen vulden zich met tranen. Wat een warmte. Wat een liefde. Wat mooi… postuum, zo duidelijk, die waardering van Piet.
We spraken nog even over de markante man die naast ons lag. Liefdevol. Lachend. Ik schaamde me niet voor de traan die over mijn wang gleed. Het was goed zo. Veel later dan gepland arriveerde ik weer op het sinterklaasfeest. Tijn sprong me tegemoet. “Mama ik heb Lego Starwars gekregen! Dit is een topdag!”

“Dat is tof lieverd”

Een legodoos of een klein gebaar kan de dag zomaar mooi maken. Of je het nu ontvangt of geeft. Iets om dankbaar voor te zijn.