Erachter komen dat de wekker van je mobiel niet is afgegaan…..

Mijn zoontje Tijn die precies die dag besluit uit te slapen. Als een wervelwind aankleden inclusief kind. Broodje in de mond van Tijn proppen, jas aantrekken, racen naar de auto… Ontdekken dat het -goddamnit- gevroren heeft, de krabber zoek is, je baalt dat je dat vries-wonderdoekje niet hebt gekocht bij de Halfords. Had iemand deze niet aangeprezen op Facebook? Besluit op de fiets te stappen, om in de schuur te realiseren dat de fiets met kinderzitje al enige tijd geleden stuk is gegaan.

Weer terug rennen naar de auto. Laatste restje antivries op de ramen spuiten… met minimaal zicht en een loeiende verwarming naar school racen. Met je kind een reeds gesloten en stille klas in stormen….broodresten nog op z’n mond.

Naar je werk toe racen. Erachter komen dat je bent vergeten dat die **#@$ straat naar je werk is afgesloten i.v.m. bouwwerkzaamheden. Kinderlijk besluit dat je echt niet gaat omrijden. Toch nog een laatste parkeerplekje spot bij de Rabobank, met daarop een lullig verkeerspaaltje. Ha!

Een verkeerspaaltje dat na uitstappen 10x zwaarder is dan je dacht. Deze toch met je laatste gefrustreerde oerkrachten weet te verplaatsen. Je auto zowaar succesvol inparkeert. Op een drafje naar je werk loopt, je jas uittrekt en eens kijkt wat je aan hebt: een scheef geknoopte jurk.

Zo! En nu ga ik voor het eerst in mijn leven koffie drinken.

en ohja: übermoeders die nooit gemummificeerde spinnen aantreffen in een insectenpot naast hun bodylotion, waarvan hun kind de kat niet knipt en al helemaal hun lippenstift niet steelt!…… Altijd een plan A,B,C en D hebben, georganiseerd ‘as ever’.

Ik wil het vandaag even niet weten.